Praca w placówce przyszpitalnej wymaga od nauczycieli
doświadczenia i pewnej elastyczności w działaniach.
Dobór metod i form pracy dydaktyczno-wychowawczo-rewalidacyjnej
zależy od wielu czynników – poziomu wydolności wysiłkowej,
poziomu wiedzy i umiejętności danego ucznia
oraz jego adaptacji do warunków szpitalnych.
W naszej codziennej pracy rewalidacyjnej kluczową rolę odgrywają
rozmaite metody pracy terapeutycznej, takie jak:
– terapia za pomocą sztuk plastycznych
– biblioterapia
– teatroterapia
– muzykoterapia i metody relaksacyjne
– pedagogika zabawy
– aktywny udział w uroczystościach szkolnych.
W dydaktyce oprócz typowych metod nauczania,
w naszej szkole szczególną wagę przywiązuje się do metod aktywizujących,
które to w szczególny sposób podnoszą atrakcyjność zajęć
i stwarzają uczniom-pacjentom okazje do większej aktywności.
Najczęściej stosowane metody to: różnorodne gry dydaktyczne,
metody dramowe (np.: inscenizacja, pantomima, improwizacja)
oraz aktywizacja poprzez wykorzystanie nowoczesnych technologii.
Szczególną rolę w pracy dydaktycznej z uczniem-pacjentem
zajmują „karty pracy” wykonywane samodzielnie przez nauczycieli.
Prowadzimy indywidualizację nauczania,
która pozwala na podmiotowe traktowanie ucznia.
Każdemu dziecku z osobna można udzielić pomocy, doradzić,
nadać odpowiednie tempo pracy i zastosować odpowiedni stopień trudności.
Z indywidualizacją procesu nauczania, związana jest także indywidualizacja oceniania. Można bardzo dokładnie obserwować pracę każdego dziecka na lekcji. Daje to możliwość natychmiastowego wychwycenia umiejętności, a także i braków każdego ucznia.Ocena musi być zawsze dostosowana do możliwości zdrowotnych i psychicznych dziecka i powinna być ona wzmocnieniem dodatnim w procesie rewalidacji.
