Scenariusz dla klasy III „Dzieci mają swoje prawa”
Cele zajęć – uczeń:
– posiada podstawową wiedzę na temat „Konwencji o prawach dziecka”,
– potrafi wymienić kategorie praw dziecka,
– zna najważniejsze prawa dziecka i jest ich świadomy,
– dostrzega odmienność drugiego człowieka, uczy się poszanowania i tolerancji.
Metody pracy:
– słowna,
– oglądowa,
– ćwiczeń praktycznych.
Formy pracy:
– indywidualna i grupowa.
Środki dydaktyczne:
- tekst zawierający najważniejsze informacje na temat „Konwencji o prawach dziecka”,
- karta pracy nr 1 – kategorie praw zawartych w „Konwencji o prawach dziecka”,
- tekst wiersza Marcina Brykczyńskiego „Prawa Dziecka”,
- karta pracy nr 2 – rozsypanka.
Przebieg zajęć:
1. Nauczyciel wprowadza do tematu – przedstawia najważniejsze informacje na temat “Konwencji o prawach dziecka”:
„Konwencja o prawach dziecka” została uchwalona 20 listopada 1989r.przez Zgromadzenie Ogólne ONZ. Jest to międzynarodowa umowa opisująca prawa dzieci. Zawiera łącznie 54 artykuły mówiące o poszczególnych prawach. Artykuły 43 – 54 dotyczą tego, jak dorośli i państwo powinni współpracować, aby prawa dzieci były przestrzegane i chronione.
Polska jako jedna z pierwszych ratyfikowała Konwencję (czyli zobowiązała się do przestrzegania jej postanowień) w roku 1991.
Prawa wymienione w Konwencji przysługują wszystkim dzieciom, bez względu na wygląd, kolor skóry, pochodzenie, język, religię, płeć, poziom sprawności, kulturę czy status majątkowy. Żadne z dzieci nie może być traktowane niesprawiedliwie.
W 2000 r. uchwalono w Polsce ustawę o Rzeczniku Praw Dziecka, który stoi na straży praw dziecka, a w szczególności: prawa do życia i ochrony zdrowia, prawa do wychowania w rodzinie, prawa do godziwych warunków socjalnych, prawa do nauki.
2. Każdy uczeń otrzymuje elementy papierowego balonu do złożenia (karta pracy nr 1), a następnie odczytuje kategorie, na które podzielone są prawa zawarte w „Konwencji o prawach dziecka”.
3. Nauczyciel omawia wybrane prawa dzieci zawarte w „Konwencji o prawach dziecka”:
- prawo do życia i rozwoju,
- prawo do tożsamości,
- prawo do wychowania w rodzinie,
- prawo do życia bez przemocy i poniżania,
- prawo do wolności i bezpieczeństwa,
- prawo do swobody myśli, sumienia i wyznania,
- prawo do poziomu życia odpowiadającego rozwojowi dziecka,
- prawo do prywatności i tajemnicy korespondencji,
- prawo do informacji,
- prawo do nauki, wypoczynku i czasu wolnego,
- prawo do znajomości swoich praw, poszanowania i tolerancji.
4. Chętny uczeń czyta na głos wiersz Marcina Brykczyńskiego „Prawa Dziecka”.
„Prawa dziecka”
Niech się wreszcie każdy dowie i rozpowie w świecie całym, że dziecko to także człowiek, tyle że jeszcze mały.
Dlatego ludzie uczeni, którym za to należą się brawa, chcąc wielu dzieci los odmienić, spisali dla was mądre prawa.
Więc je na co dzień i od święta spróbujcie dobrze zapamiętać:
„Nikt mnie siłą nie ma prawa zmuszać do niczego, a szczególnie do zrobienia czegoś niedobrego.
Mogę uczyć się wszystkiego co mnie zaciekawi i mam prawo sam wybierać z kim się będę bawić.
Nikt nie może mnie poniżać, krzywdzić, bić, wyzywać i każdego mogę zawsze na ratunek wzywać.
Jeśli mama albo tata już nie mieszka z nami, nikt nie może mi zabronić spotykać ich czasami.
Nikt nie może moich listów czytać bez pytania, mam też prawo do tajemnic i własnego zdania.
Mogę żądać, aby każdy uznał moje prawa, a gdy różnię się od innych, to jest moja sprawa.”
Tak się tu w wiersze poukładały, prawa dla dzieci na całym świecie, byście w potrzebie z nich korzystały, najlepiej jak umiecie.
5. Po wysłuchaniu uczniowie wspólnie analizują treść wiersza, a następnie dopasowują poszczególne prawa zawarte w „Konwencji o prawach dziecka”do tych, o których ich zdaniem mówi autor wiersza – ćwiczenie w formie rozsypanki (karta pracy nr 2).
6. Podsumowanie zajęć w formie rozmowy kierowanej – uczniowie próbują odpowiedzieć na pytanie: „Które z praw, o których mówi wiersz jest dla mnie najważniejsze i dlaczego?”
