Początki pracy rewalidacyjnej z dziećmi chorymi są związane z historią polskiej pediatrii
oraz historią opieki społecznej nad dziećmi osieroconymi i porzuconymi.
Od czasów Średniowiecza w dużych miastach powstawały przytułki i sierocińce.
Jednak dopiero w XVI wieku sierocińce otrzymały liczne przywileje królewskie, które zrównywały dzieci porzucone z dziećmi mającymi rodziców, co dawało im możliwość nauki i zdobycia zawodu.
Natomiast od XIX wieku pediatria stawała się samodzielną nauką,
wzbogacając się w szybkim tempie w liczne publikacje
również z zakresu opieki zdrowotnej i społecznej nad dziećmi chorymi.
Utworzono liczne organizacje i towarzystwa, których celem było niesienie pomocy
zdrowotnej dzieciom słabowitym i chorym.
Na początku XX wieku w Gdańsku działały cztery szkoły specjalne:
dwie w domach dziecka i dwie w szpitalach
(jedna w Szpitalu-Lazarecie dla Ospowatych, druga w Szpitalu Dziecięcym
na ul. Świerczewskiego).
Pierwsze sanatoria dla dzieci powstają dopiero w okresie Polski niepodległej w latach międzywojennych. W tym czasie powstają również kolejne szkoły przyszpitalne.
Za początek rozwoju szkolnictwa specjalnego uważa się lata przed drugą wojną światową.
Okres wojny i okupacji był absolutną przerwą w tym zakresie.
W 1947r w Instytucie Pedagogiki Specjalnej w Warszawie
powołano dział Przewlekle Chorych i Kalekich.
Spowodowane to było potrzebami społecznymi – należało zapewnić dziecku choremu, zaniedbanemu, niejednokrotnie okaleczonemu przez wojnę, właściwą i odpowiednią opiekę medyczno-pedagogiczną.
W 1947r pracę pedagogiczną jako wychowawczyni chorych dzieci
podjęła w szpitalu w Warszawie Janina Doroszewska,
która wykorzystując swoją wiedzę sformułowała wspólnie z Marią Grzegorzewską
zasady rewalidacji dzieci przewlekle chorych i kalekich.
W latach 1950-59 nastąpiło rozszerzenie szkolnictwa szpitalnego i sanatoryjnego
na wszystkie placówki lecznicze w Polsce.
Projekt zorganizowania opieki pedagogicznej nad dziećmi chorymi przebywającymi
w Szpitalu Miejskim w Gdyni wyszedł od dr Zbigniewa Kajkowskiego,
ordynatora oddziału dziecięcego, który pracując wcześniej w Szpitalu Dziecięcym
w Warszawie, zetknął się z pracą pedagogów pracujących z dziećmi chorymi.
W związku z tym wspólnie z dr Krystyną Michniewską-Szkodnicką,
której rodzice byli nauczycielami nowo zorganizowanej szkoły
dla dzieci chorych w szpitalu w Gdańsku (na ul. Świerczewskiego), wystosowali pismo do dyrekcji Szpitala Miejskiego z prośbą o zorganizowanie na oddziałach dziecięcych szkoły.
Dyrektor szpitala dr Włodzimierz Hryniewiecki wyraził zgodę i w marcu 1955r wystosował odpowiednie pismo w tej sprawie do Wydziału Oświaty w Gdańsku,
na które otrzymał pozytywną odpowiedź.
I tak dnia 1 czerwca 1955r Kierownik Wydziału Oświaty w Gdańsku
p. Bronisław Sowa podpisał zarządzenie o otwarciu szkoły.
Zarządzenie weszło w życie 1 czerwca 1955r.
Początkowo szkoła otrzymała dwa etaty dydaktyczne,
a pierwszymi nauczycielami i jednocześnie organizatorami
byli Karol Muszarski i Zofia Biernacka, pedagodzy,
którzy przeszli ze szkoły przy Akademii Medycznej w Gdańsku-Wrzeszczu.
Nowopowstała placówka od początku swojej działalności zajmowała się dziećmi chorymi
na wszystkich oddziałach, gdzie znajdowali się mali pacjenci.
Pierwszym kierownikiem placówki została pani Zofia Biernacka.
Szkoła rozwijała się, zatrudniano w niej coraz więcej nauczycieli,
którzy dbali o prawidłowy przebieg procesu edukacji,
organizowano wystawy prac plastycznych oraz występy chorych dzieci.
Szkoła prowadziła również kursy uzupełniające dla pracowników szpitala,
którzy w wyniku ich ukończenia zdawali egzaminy
i otrzymywali świadectwa 7 klasy szkoły podstawowej.
Jednocześnie w 1955r otworzono Szpital Morski im. PCK w Gdyni-Redłowie.
Organizatorem oddziału dziecięcego i jego ordynatorem była doc. dr Krystyna Walczuk.
Z jej inicjatywy, wzorem Szpitala Miejskiego
w 1959r zorganizowano szkołę przyszpitalną.
Zarządzenie o otwarciu szkoły wydało Kuratorium Okręgu Szkolnego Gdańskiego
w dniu 10 sierpnia 1959r.
Równocześnie ze szkołą od 1 września 1959r utworzono przedszkole
podległe kierownictwu szkoły.
Natomiast funkcję kierowniczą powierzono nauczycielce Alinie Rudzkiej.
Niestety, z powodu braku funduszy, w 1963r Szkoła Podstawowa przy Szpitalu Miejskim
została filią Szkoły Podstawowej Nr 21 w Gdyni,
a szkoła przy Szpitalu Morskim filią Szkoły Podstawowej Nr 8 w Gdyni- Orłowie,
a następnie Szkoły Podstawowej Nr 34.
Dopiero 12 grudnia 1974r z połączenia dwóch szkół przyszpitalnych
(filii SP Nr 21 i SP Nr 34) powstała Szkoła Podstawowa Nr 38 w Gdyni.
Jej dyrektorem została pani mgr Danuta Budzyńska.
Obok zajęć szkolnych i przedszkolnych wprowadzono zajęcia popołudniowe
– grupy wychowawcze.
W związku z tym dzieci na oddziałach szpitalnych zostały objęte
działalnością dydaktyczno-wychowawczą i rewalidacyjno-opiekuńczą
od godz. 9.00 do godz. 17.00.
W latach 1982 – 2004 dyrektorem placówki była pani mgr Janina Miłosiewicz-Drobik,
której wieloletnia praca i doświadczenie przyczyniły się
do funkcjonowania placówki w jej obecnym kształcie.
Zasługą pani dyrektor była m.: innymi troska o dobór najwartościowszych nauczycieli,
zachęcanie ich do ustawicznego kształcenia oraz wkomponowanie
w rytm działalności pedagogicznej pewnych tradycyjnych obrzędów i uroczystości,
które z biegiem lat stały się nieodzownym elementem pracy szkoły,
np.: „Bal u Królowej Zimy”, „Powitanie Wiosny”.
Ze szkolnymi uroczystościami wiąże się również
dbanie o bajkowy wystrój sal i oddziałów dziecięcych,
który jest niezbędnym warunkiem w adaptacji dziecka chorego do warunków szpitalnych.
W związku z reformą oświaty w 1999r Szkoła Podstawowa Nr 38
została przekształcona w Zespół Szkół Specjalnych Nr 16 dla Dzieci Przewlekle Chorych
przy Szpitalach w Gdyni obejmujący:
– grupy przedszkolne
– Szkoła Podstawowa Specjalna Nr 38
– Gimnazjum Specjalne Nr 26
– grupy wychowawcze.
Natomiast z dniem 1 września 2004r rozwiązano zespół,
a Szkołę Podstawową Nr 38 i Gimnazjum Nr 26 włączono
do Zespołu Szkół Specjalnych Nr 17 w Gdyni.
W związku z reformą oświaty, od 1 września 2019r nasza placówka funkcjonuje jako Szkoła Podstawowa Specjalna dla Dzieci Przewlekle Chorych Nr 38, wchodząca w skład Zespołu Szkół Specjalnych Nr 17 w Gdyni.
Obecnie dyrektorem Zespołu Szkół Specjalnych Nr 17 w Gdyni jest pani mgr Jolanta Tomporowska.
Niezależnie od zmian organizacyjnych placówki należy podkreślić,
że współpraca nauczycieli z ordynatorami oddziałów dziecięcych, lekarzami
i pielęgniarkami od początku jej istnienia układa się znakomicie.
Szkoła w szpitalu to przecież „Scalony zespół oddziaływań pedagogiczno-leczniczych”,
wspólny wysiłek nauczycieli i Służby Zdrowia,
którego najwyższym celem jest dobro chorego dziecka i jego szybki powrót do zdrowia.
